नेपालमा १८५ वर्षपछि सानो ओतको अस्तित्व पुष्टि भएको छ। सन् १८३९ यताका कुनै ठोस प्रमाण नभएपछि यो प्रजाति लोप भइसकेको अनुमान गरिएको थियो।

नोभेम्बर २०२४ मा, डडेलधुराको रंगुन खोला र पुन्तरा खोलाको संगममा एक सानो ओतको छाउरा भेटिएको थियो।

 अनुसन्धान टोलीका सदस्यहरू—मोहन विक्रम श्रेष्ठ, गंगा श्रेष्ठ, हिरुलाल डंगौरा, राजीव चौधरी, पूर्णमान श्रेष्ठ, करुण देवान, राजेश सदा, मेलिसा सावेज, र जुओफु जियाङ—ले प्रमाणसहित यसको अस्तित्व पुष्टि गरेका छन्।

उक्त छाउरालाई एक हप्तासम्म हेरचाह गरेपछि अध्ययन समूहले पुनः प्राकृतिक बासस्थानमा छोडेको थियो। यसले संकेत गर्छ कि सो क्षेत्रमा अन्य ओतहरू पनि हुनसक्छन्। 

एशियाली सानो ओत (Aonyx cinereus), जसलाई ओरिएण्टल सानो ओत वा सानो नङ्ग्रेवाला ओत पनि भनिन्छ, दक्षिण र दक्षिणपूर्वी एसियामा पाइने ओतको एक प्रजाति हो। यसको नङ्ग्रा छोटा हुन्छन्, जसले यसको झिल्लीयुक्त औँलाका पिँडुलाभन्दा बाहिर नाघ्दैनन्।

यो ओत प्रजाति सबैभन्दा सानो हो, जसको कुल शरीर लम्बाइ ७३० देखि ९६० मिमी (२८.६ देखि ३७.६ इन्च) हुन्छ भने यसको अधिकतम तौल ३.५ किलो (७.७ पाउण्ड) पुग्न सक्छ

अनुसन्धानकर्ताहरूले यसको संरक्षण आवश्यक रहेकोमा जोड दिएका छन्।